Dag 1 – Camping Domaine des Ormes
Om 6 uur vanochtend vertrokken we richting Dol de Bretagne. De naam verraadt het al: Het Franse Bretagne is onze plaats van bestemming. Voor ons de eerste keer dat we in de paasvakantie naar het buitenland gaan. We vertrekken met in het achterhoofd het weerbericht dat bij ons thuis meer warmte dan in ons vakantieoord voorspelt. Maar, houd ik mijn dochter Nona van 13 voor, het weerbericht klopt niet altijd. Terwijl hoop ik stiekem dat het ook dit keer zo is.
De rit vlot goed. Rond 15u zijn we in de buurt van ons einddoel: Camping Domaine Les Ormes in Epiniac, een klein dorpje dat bij Dol de Bretagne hoort. Omdat we pas om 17u in ons vakantiehuisje (een stacaravan van Vacansoleil) kunnen, verkennen we eerst de buurt van Mont-Saint-Michel. Het weer is wat minder vandaag. Een beetje fris. Maar er valt geen regen, wat al buiten verwachting is. We schudden onze benen uit en lopen even langs de dijk van de stroom die naar de Mont-Saint-Michel leidt, op een 5-tal kilometer van de Mont zelf.
We zijn vast van plan om later deze week deze toeristische trekpleister te gaan bezoeken, maar na een uurtje uitwaaien willen we toch liever eerst onze camping gaan verkennen.
Even later zijn we ter plaatse. En het is een meevaller. De camping ziet er erg mooi uit. Het eerste wat ons opvalt is de rust. Of het feit dat alles er zo verzorgd uitziet. Of beiden.
We worden vriendelijk onthaald, onze documenten worden in orde gebracht, en de dame aan de balie vraagt mijn telefoonnummer. Ze zullen onze caravan klaarmaken, en me opbellen als we er in kunnen. We krijgen wel nu al een armbandje aangemeten en een sticker om op onze auto te kleven. Zo kunnen we de hele week vrij in en uit het domein.
Aan de inkom raken mijn puberdochters en ik meteen vertederd door de kleine ezeltjes die er schattig staan te zijn. In dezelfde wei ligt een geit (foto) op het dak van zijn huis. We verdenken hem ervan dat hij een persoonlijkheidsstoornis heeft, en denkt dat hij een vogel is.
Vlak bij de inkom is een cafeetje. Om de vakantie goed in te zetten, en om wat op te warmen gaan we er even een koffietje (de dames dochters een chocomelk) drinken.
Er is een gezellig haardvuur, de ober is vriendelijk (en spreekt grappig frans – engels met Nederlandse woorden) en de prijzen democratisch. Wat ook mijn man tevreden stelt ;-).
Mijn dochters bewonderen hun armbandje, dat perfect bij de reeks vriendschaps- en festivalbandjes die al aan hun arm hingen past. Ze krijgen ook meteen de ‘hippe’ chips die boven de toonbank hangt in de gaten.
Na ons koffietje verkennen we verder het terrein. Het is heel groen en uitgestrekt. Er zijn verschillende logiesmogelijkheden: Stenen huisjes, een soort hutten, stacaravans of tenten. Het kasteel dat het domein siert is privé-eigendom. Vooraan het domein is een golfplein. Er is een beetje verderop ook een minigolf, een zwembad (in het laagseizoen een stuk overdekt met 4 glijbanen, een wild river en een jacuzzi), een ruim en mooi sportterrein met basketring, mogelijkheid tot pony- of paardtochtjes, een overlevingsparcours, … Kortom: Ook nu, in april zijn er op de camping heel wat mogelijkheden.
Rond 16u30 kunnen we in ons huisje. Ook hier wacht ons een fijne verrassing. Het is heel modern ingericht, netjes en keurig in orde. Bovendien wacht ons een welkomstgeschenkje in de vorm van hoogstnoodzakelijke huishoudelijke beginbenodigheden.
We laden de auto uit en blijven de rest van de avond in ons huisje, waar alles wat we nodig hebben aanwezig is – ook een douche- en het heerlijk warm is.
Joepie! Dik in orde!
Morgen is het zondag. Bij het inchecken kregen we een lijst van de plaatselijke markten mee. De markt van het oesterdorp Cancale staat op ons programma.
Dag 2 – Cancale
(30 min van Camping Les Ormes)
Aan de balie van het domein waar we logeren (Les Ormes in Epiniac, FR) kregen we een lijstje van alle lokale markten. Cancale ligt aan de kust, zo kunnen we het marktbezoek combineren met een dagje zee. We hopen stiekem op een authentiek streekmarktje zonder te veel invloed van de globalisering. De weg naar daar is heerlijk rustig, amper verkeer. Overal natuur, van groen tot kustlijn.
Bij aankomst zien we onmiddellijk dat onze stille wens ingevuld wordt. De oogst van de plaatselijke boeren wordt op een mooie, kleurrijke manier tentoon gespreid, met duidelijk liefde voor hun product.
Mijn jongste dochter Nona is verzot op pannenkoeken. Een pannenkoek, hetzij hartig (des galettes), hetzij zoet (des crépes), kan je hier op elke straathoek kopen. Zij haalt hier dus haar hartje op en koopt er bij het eerste kraampje dat ze tegenkomt één. De eerste van vele deze week. De plaatselijke worst in boekweitpannenkoek is overigens een aanrader als je eens minder zin in zoet hebt.
Een zijstraatje van de markt geeft uit op zee. Langs een rotsen trap kan je naar het ruwe stenenstrand. Zo mooi… Voor ons de eerste keer dat we het zien. We zijn onder de indruk.
Mijn man laat zijn hoofd leegwaaien door de wind, terwijl ik mijn camera naar elke uithoek richt en de adembenemende natuurpracht probeer vast te leggen. Mijn zotte dochters lijken door de zee en de wind nog zotter te worden en vliegen alle kanten uit. Uitgelaten en kinderlijk gelukkig.
Als je verder wandelt langs het stenen strand, richting vuurtoren en oesterkwekerijen (Cancale is daarvoor gekend), kom je via de stenen trap terug in de bewoonde wereld. Een bewoonde wereld met enkele tentjes aan de oever, waar je fantastisch lekkere, kraakverse fruits de mer kan eten. Mét uitzicht op zee. ‘Het mooiste openlucht restaurant met panoramisch zicht’, zoals de dame waarvan we de oesters kopen om ze – mét datzelfde uitzicht- op te eten en door te spoelen met de fles cider die we mee hadden.
Haren in de wind, zicht op zee, magie in je mond. Het leven kan zo mooi zijn.
Dag 3 Combourg_Mont-Saint-Michel
Markt Combourg (15 min) – Cidrerie ‘Sorre’ (20 min) – Mont –Saint-Michel (35 min)
Vandaag was een druk dagje. Vanochtend bezochten we de markt van Combourg. Combourg is een pittoresk dorpje waar een mooi middeleeuws kasteel gevestigd is. In de 18de eeuw werd het bewoond door François-René de Chateaubriand. Het kasteel zelf blijkt alleen op zaterdag en zondag te bezichtigen. Gezien het vandaag dinsdag is, vangen we achter het net. Niet getreurd. Een marktje doen vinden we altijd fijn. Zeker in een mooie omkadering. We kopen er onwaarschijnlijk lekkere geitenkaas, radijsjes en rapen. Alles bio en kraakvers. En mijn dochters eten er hun dagelijkse pannenkoek aan een kraampje. Mét caramelcrème op basis van zoute boter, ook 1 van de specialiteiten hier .
Bij een kraampje waar we appelcider kopen (mijn man en ik vinden dit streekproduct bijzonder lekker), vertelt de verkoper ons dat de cider hier vlakbij gemaakt wordt. We besluiten naar de cidrerie te rijden om een voorraad in te slaan. In mijn fantasie komen we bij een oude pittoreske hoeve aan, waar een oud mevrouwtje ons haar beste cider aanbiedt. Maar de realiteit brengt ons bij een modern bedrijfje met een jonge, dynamische dame, die ons weliswaar haar beste cider aanbiedt.
We vertrekken er met enkele flessen cider en appelsap voor onze jonge dames in de koffer.
In ons huisje aangekomen, kunnen we bijna niet wachten om ons op onze buit te storten. Helemaal hongerig (of is het gewoon van goesting?) genieten we van onze lunch.
Na het bezoek van de Mont Saint-Michel besluiten we de bus terug te nemen. Er is net een regenvlaag opgedoken én mijn dochters vinden heen én terug te voet toch echt té veel van het goede. Ze brengt ons veilig terug tot aan de parking en van daaruit vertrekken we weer richting huis.
’s Avonds blijven we lekker in ons huisje. We eten een slaatje met groentjes van de markt van vanochtend en de heerlijke geitenkaas, met een vleugje verse honing. Het is warm en gezellig, we genieten van elkaars gezelschap en van de indrukken van de dag. En dat zijn er heel wat.
Impressive…
Dag 4 – Saint-Malo
(35 minuten rijtijd van aan domein Les Ormes)
Fien, mijn oudste dochter van bijna 15, had op Pinterest afbeeldingen van Saint-Malo gezien. Die zagen er goed uit. Goed genoeg om deze stad op onze must see list te zetten .
We voelen ons hier meer en meer thuis. Ons huisje wordt al ‘ georganiseerd rommelig’. Het voordeel is dat je hier alleen het hoogst noodzakelijke bij hebt, wat je back to basics brengt maar dan wel binnen het comfort van een verwarmd huisje.
Omdat de zon van de partij is, besluiten we vandaag Saint-Malo te bezoeken.
De wegen waarlangs we rijden voelen na 2 dagen al vertrouwd aan . Sommige stukken komen steeds terug. De banen zijn hier rustig en landelijk. Heerlijk. Ver weg van alle drukte en files.
Als we in Saint-Malo parkeren, vlak bij de haven, is het nog wat fris . Maar de dag verloopt qua weer in stijgende lijn. Na onze aankomstkoffie, die we in Cargo Culte –een hip brocante/jazz-eetcafeetje met vinylplatenmuziek- drinken, gaan we via de stadsomwalling richting strand. Daar staat een burchtje, waar een pad je naartoe leidt. ’s Morgens staat het water laag, en kan je naar het eilandje. In de namiddag heeft de vloed ervoor gezorgd dat je er niet meer langs kan. Alles is overstroomd. En dat blijft zo tot de eb het water terugtrekt. Niemand komt vast te zitten op het eilandje, dat houden strandwachters in de gaten.
Wij hebben het geluk dat we ’s ochtends nog naar het eilandje kunnen. Er bovenop heb je een fantastisch zicht op Saint-Malo, en zie je aan de andere kant de badstad Dinard. We Genieten met een grote G, want het weer wordt alsmaar beter. Ik schiet met mijn fototoestel het ene beeld na het andere, in de hoop de schoonheid die ons omringd zo goed mogelijk te kunnen capteren.
Na het eilandbezoek trekken we de stad in, op zoek naar eten. We vinden er een klein visrestaurantje waar we voor ons 4 een menu kiezen die even democratisch geprijsd als lekker is. De cider die er bij geserveerd wordt is de lekkerste die we tot nu toe dronken in Bretagne. We genieten andermaal. Ook van binnen. En in stilte. Maar net iets anders.
Na het eten bekijken we de rest van deze mooie, authentieke stad en gaan we via de andere helft van de stadsomwalling opnieuw richting zee, om van het heerlijke weer en het fantastische uitzicht te genieten. We blijven tot ’s avonds om zo lang mogelijk van deze lentedag te genieten. Om nadien in ons huisje met onze pyama aan nog een stokbroodje met ‘caramel au beurre salé‘ te eten met een tasje koffie en nog even na te kaarten. Even later kruipen we met een leeggewaaid hoofd in ons bed om als een blok in slaap te vallen.
Saint-Malo: Een aanrader!
Mieke van Looy